Dit paper gaat nader in op deze problematiek. Achtereenvolgens komen de omvang in aantal en aandeel van de woningvoorraad; de motieven voor sloop; de actuele praktijk; de voors en tegens; en de alternatieven aan de orde. Op basis daarvan worden conclusies getrokken voor het beleid. Het paper is deels een vervolg op eerder onderzoek naar sloop en sloopmotieven van woningcorporaties (Thomsen & Andeweg-van Battum, 2005; Thomsen & van der Flier 2008). Omdat middelen voor herhaling van dat onderzoek – gebaseerd op een uitgebreide enquête en steekproefsgewijze controle daarvan in jaarverslagen – ontbreken wordt gebruik gemaakt van de ervaringen in 12 projecten van de stichting LOSB (LOSB, 2023), aangevuld met informatie van deskundigen. Hoewel statistisch niet representatief, geven de projecten volgens dezen wel een kenmerkend beeld van de huidige praktijk. Het onderliggende onderzoek maakt deel uit van het al langer lopende onderzoek Housing Pathology. De resultaten van de discussie zullen worden verwerkt in de rapportage daarvan.
Discussiedagen Sociale huisvesting 2023
Nederlandse woningcorporaties slopen al decennia lang aanzienlijk meer woningen
dan andere eigenaren, zonder dat daarvoor een duidelijk aanwijsbare noodzaak is.
Ondanks de grote en groeiende nieuwe woningnood en de noodzaak om duurzamer met de gebouwde omgeving om te gaan is de omvang van de jaarlijkse sloop zelfs
toegenomen. Vrijwel altijd wordt daarvoor naar de kwaliteit van de woningen verwezen; vaak met als reden dat “de woningen af zijn”. Maar in alle onderzochte gevallen blijkt dat een aantoonbaar onware bezweringsformule.